Eğer yıllardan 1960 olsaydı, ve ben senin annen olsaydım nasıl olurdu acaba şu anımız Elifciğim. Uyumamakta ısrar ettiğin şu dakikalarda sana kızıp, seni zorla sallaya sallaya uyutabilirdim belki, ama şimdi öyle mi sabrediyorum, yarın 8 saat dersim olmasına rağmen uyumamana sabretmeye çalışıyorum. Zira sabır yaşanıldığı anda zordur tatlım. Sonrasında ise umut vardır, mutluluk vardır. Ben sana olan sabrımın çok ileriki yıllarda bana dönüt olarak ulaşıcağını düşünüyorum. Güzel bir çocuk sonrasında yetişkin ve mutlu bir birey olacağını umuyorum. Bakış açının bardağın dolu tarafından geçeceğini umuyorum. Tabii tüm bunları umarken ve bunun için çaba gösterirken olur da sabredemeğim şeyler zuhur eder de ben tuhaf kararlar almak durumunda kalırsam senden şimdiden özür diliyorum.
Seni seviyorum.