Tatlım, canım kızım, kuzum,
Seni emanet etmek için bir telaş hazırladığım evden çıkınca, tekrar gelmek için saatleri sayıyorum inan ki! Çıktığımız eve beraber girip, kaldığımız yerden devam edelim istiyorum, beraber oynadığımız oyunlara. Seninle seni oyalamak için değil, seninle gerçekten oynuyorum oyunları ki bugün alnını koşarken kapıya çarpmanın da sebebi bu:) Gün geçtikçe kendini daha iyi ifade ediyor, oynamak istediğin oyunu söyleyebiliyor, kartlarda eşleştirme yapabiliyor, tahta yapbozda aslanı yerine oturtamayınca da "olmuyo, olmuyo" diye söyleniyor, halbuki numara yapıyor oluyorsun, benden yardım istiyor ve de ben yerleştirince de çok ince, güzel bir tebessüm lütfediyorsun bana. Gün geçtikçe, daha çok şey biliyorsun öğreniyorsun, ve bana da sanki her şeyi biliyormuşsun gibi geliyor, sanırım bunun adı da annelik. Çamaşır makinasını birlikte boşaltıyor, bulaşık makinası birlikte yerleştiriyoruz, çok iyi bilgisayar kullanıyor, öyle ki tuşlarının yerlerini bile değiştirdin :) 9a basınca c , m'ye basınca 0 çıkıyor, bir keresinde de ekranı yan döndürmüştün, inan ki çok harikasın ama son günlerdeki performansın beni geleceğe dair çok ama çok umutlandırıyor. Sen artık ütü de yapıyorsun anneciğim:).
Gün geçtikçe büyüyorsun tatlım, öyle ki babanla beni hayrete düşüren kelimeler kullanıyorsun. Örneğin bu akşam yemekte, babanla ben karşılıklı sen ikimizin ortasında mama sandalyenle masada baş köşeyi almış oturuyordun, baban afiyetle sana yemeğini yedirdi, yedirdi, yedirdi ve sen sonunda çok net bir şekilde "doydum" dedin. :) Babanla bakışlarımız kesişti ve tebessüm ettik birbirimize sevinç dolu.
Gün geçtikçe büyüyorsun canım, bugün iki kelimeli cümle de kurdun sen "papalı, şık papalı" yani ışık kapalı dedin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder