Günler su gibi akıp giderken...

Bu ilhamın gelmesini özellikle beklemek geçen zamanı kaydedememekten başka bir şey değilmiş meğer. Onun için güzel kızım, son zamanlarda neler yaptıgını bir bir anlatacağım ki zaten en son hamlen beni buraya getiren. Güzel kızım, sen geçtigimiz pazartesi (12.12.2011) kendi başına ayağa kalktın.Ben Şaziye teyzenle konuşurken bir de baktım ki tutunmuş ayağa kalkıyorsun, kalktın kimseden yardım almadan. O anki sevincime Şaziye teyzen de ortak oldu.
7 ayını doldurdun. Hatta 11 gün sonra 8. ayını da dolduracaksın. Ve sen son zamanlarda ayağa kalkmanın dışında yüksek sesle bağırıyor, A sesini her tondan söylemeye çalışıyor, bazen sanki bir şeye şaşırmış gibi, bazen kızmış gibi bazen de öyle yüksek sesle AAAaaAAAaa aaA diyorsun ve ben en çok tüm bu ses ayarlarını yaparken, yumruklarını sıkıp sanki hani bir zafer kazanınca insan "Evet!İşte bu!" derken yumruklarını sıkar ve havaya kaldırır ya bir zafer sevinciyle, senin aynen bu şekilde yumruklarını sıkmana bayılıyorum.
Babanın olmadığı zamanlarda bu akşamki gibi, digiturkten ingilizce çizgi film dinletiyorum arada da izliyorsun yalan değil. Bugün hatta sen vazgeçtin de ben izledim sonuna kadar ve o tek ayaklı oyuncak askerin hikayesini çok sevdim.:) Bir de bugün ingilizce adına benim öğrencilerim için aldığım flashcardlardan hayvanları gösterdim sana , inglizce isimlerini söyledim, ingilizce seslerini çıkardım ve sen sadece kibar bir şekilde güldün. Türkçe konuşmak kolayıma geliyor tabii ki de o yüzden Türkçe konuşuyorum seninle yoksa hemen hemen ilk aylarından başlayarak ingilizce konuşuyordum ne güzel. Tabii çevrenin etkisi yanlış yapıyorum kaygısı ve "yavrum ciğerim anasssının guzusu" gibi tabirleri ingilizce nasıl söyleyeceğimi bilmediğim için bıraktım ingilizce konuşmayı seninle. Konuşmak zor gelse de okumak o kadar zor değil ve senin için ingilizce masal kitabı siparişi verdim bugün gelince onları okuyacağımı düşünüyorum ve de umuyorum akşamları.
Başka neler yapıyorsun... Biberonunu kendin tutuyorsun ve de su içiyorsun. Tabii bi süre sonra biberonunu ters çevirdiğin de oluyor, tutup salladığın da ama nihayetinde tutup içebiliyorsun. E tabii senin bu davranışın da baban da şöyle bir düşünce oluşturuyor ve şunu diyor  " E hayatım baksana kızımız biberonunu tutabiliyor, saplı biberona ne gerek var?". Aslına bakarsan bu düşünceye ben de hemen adapte oluyorum. Ama işte insan heves ediyor yalan değil.
Başka başkaa... Geçen haftasonu oyuncakçıya gittik, bütün oyuncaklara hıh hıh diyerek tepki verdin fakat bi hiçbir şey almadan çıktık. Pardon sana küçük bir laptop aldım ingilizcesi de var. Sesli ve ışıklı oyuncaklara çok güzel tepki veriyorsun.
Sonraaa babanı görünce acayip mutlu oluyorsun, bir kahkalar bir gülücükler, babanın yüzüne şap şap vuruyorsun sevincinden. Ama nedense öpüşüp koklaştıktan sonra eğer odada ben varsam hııı diyerek kaşlarını da yana devirerek bana geliyorsun. Aramızda kalsın bu her iki  durum da çok hoşuma gidiyor.
Bugün Zeynep teyzen aradı kızından bahsetti, "uyuyor uyanıyor uyumadığı zamanlarda da ağlıyor" dedi. Ve ardından "Elif nasıldı bu aylarda?" diye sordu. İşte o an bir şey hatırlayamayınca net bir şekilde dedim ki kendime "Sibelciğim yaz." Yani canım kızım ilham gelmedi ama aklıma bunlar geldi. Edebi de olmadı ama ben bunları yazdım, bir başka deyişle not aldım, hem kendim için hem de bir gün senin için.
Şimdi o kadar tatlı uyuyorsun ki yanına kıvrılıvereceğim, gözümden uyku akıyor.

Seni seviyorum, kabak kafam.